በሙኒክ ኦሎምፒክ እስራኤላውያን ስፖርተኞች በማንነታቸው ተመርጠው ሲገደሉ፣ የተረፉት ደግሞ አቋርጠው ወደ ሀገራቸው ተመለሱ። የእስራኤል ሕዝብ ማቅ ለብሶ ለሐዘን ሲቀመጥ፣ ሌላው ዓለም የኦሎምፒክ ጨዋታውን ቀጥሎ የሰበሰቡትን ሜዳሊያ ይቆጥራሉ።
ያኔ የእስራኤል ዐራተኛዋ ጠቅላይ ሚንስትር ጎልዳሜር እንዲህ አለች። “እኛ የትም ብንሄድ ተመርጠን እንገደላለን። የኦሎምፒክ ወርቅ እንዲያመጡ የላክናቸው ልጆቻችን ተለይተው ተገደሉ። እኛ ሐዘን ስንቀመጥ፣ ሌላው ዓለም ለሜዳሊያ ይፎካከራል። ብቻችንን እንደቆምን ልናውቀው ይገባል። መፍትሔውም ራሳችን አጠንክረን፣ ሕዝባችንን ማስከበር ብቻ ነው” አለች።
ከዚያች እለት ጀምሮም የጥቁር መስከረም አባላቱን በዓለም ጥግ ተዟዙረው በቀል ወሰዱባቸው።
በዚህች ሀገርም ተመሳሳይ ነገር ሆኗል። ዐማራ ተመርጦ ይገደላል። ሌላው ቀርቶ ማልቀስ ተከልክለናል። ዐማራ በሕይወት ስለመኖር ሲጨነቅ፣ ሌላው ህዝብ ስለ ጥቅል ጎመን ይጨነቃል። በሕዝብ ተወካዮች መድረክ እውነተኛ የዐማራ ተወካዮች በዐማራ ላይ የሚደርሰው ሽብር እንዲቆም ሲታገሉ፣ የሌላው ህዝብ ተወካይ ስለ መንገድ ጥገና አብዝተው ይሟገቱ ነበር።
ዐዲሲቷ ኢትዮጵያ ማለት ይህች ነት። እውነታው ይሄ ነው። የዐማራ ሞት ለአቅመ ሰንደቅ ዓላማ ዝቅ ማለት እንኳን አልበቃም። ታዲያ አንዳንዶች ስለ የትኛዋ ሀገር ነው የምትጨነቁት? ነው plato ስላሰባት “ideal state” ነው የምታወሩት?
በግሌ ገዳዮቻችን ሐዘን ምን እንደሚመስል እንዲያዩት እፈልጋለሁ። በግሌ ገዳዮቻችን በገጀራ ተጨፍጭፎ መሞት እንዴት አስከፊ እኔደሆነ እንዲረዱት እፈልጋለሁ። በግሌ ገዳዮቻችን ቤት ውስጥ ተቆልፎባቸው በእሳት መቃጠል እንዴት እንደሚጠዘጥዝ እንዲቀምሱት እፈልጋለሁ። በግሌ ገዳዮቻችን የዐሥራ አምስት ቀን ልጅ ከፊታቸው መገደል እንዴት ልብ እኔደሚሰብር እንዲያውቁት እፈልጋለሁ።
በግሌ ገዳዮቻችን ሀገር ጥቁር ሸማ እንዳታለብሳቸው እፈልጋለሁ። ፈርሳም ቢሆን።
ዐማራ በሕይወት የመኖር መብቱን ተቀምቶ ሲብሰከሰክ፣ ሌላው ሕዝብ ስለ ጎመን ሲጨነቅ ማየት አልፈልግም። ጉዳታችን ካልተሰማቸው፣ በመጎዳት እኩል እንሁን እላለሁ። በአንድ ሀገር እየኖርን ተመርጠን ከተገደልን፣ የእኛ ሐዘንም ካልተሰማቸው ስለየትኛው አብሮነት ነው የምትጨነቁት? በግድ ነው እንዴ?
ሥር ነቀል ሕዝባዊ የዐማራ አብዮት ለዐማራ ህልውና
ዘፋኒያህ ዓለሙ