ተስፋ ሳይኖር ተስፋ መቁረጥ: የተስፋ ቢሶች ተስፋ ( ሄኖክ የሺጥላ )

ካንዳንድ ወዳጆቼ ጋ ሳወራ ፣ ” ግን ሄኖክ በትግሉ ተስፋ ቆርጠሃል ማለት ነው ? ” የሚል ጥያቄ ይጠይቁኛል ። እኔ ሲጀመር መቼ ተስፋ አድርጌ አውቃለሁ ? “ያለውን ትግል ከማዳፈን አብሮ ሆኖ ስህተቱን ማረም ነው የሚሻለው” የሚል መልካም አስተያየቶችም ደርስውኛል ። እርግጥ ያ ቢሆን ማን ይጠላል ? ሳይማር ያስተማሩን ገበሬ አባቶቻችን ፣ ሳይሰሙ ስሙን የሚሉ ልጆች ወለዱ ። ሳይታገሉ ፣ የሚያታግሉ ወንዶች ልጆች አባቶች ሆኑ ። የነሱ ስቃይ በምን እና በማን ይገለጽ ? አፈር ፈጭተው ሰው ያደረጉን እኛ የነሱ ልጆች ፣ ወሬ ፈጭተን ፣ ሰው ልናደርጋቸው አሰብን ። እኛ ያባቶቻችን ልጆች ነን ? ።

ሄኖክ ተስፋ አትቁረጥ ይሉኛል ። ተስፋ የሚያስቆርጥ ምን አዲስ ነገር ? ተስፋ የሚሰጥስ ነገር አለን ? እኛ ስለ ተስፋ እናውቃለን ? ተስፋ ያለው ሕዝብ እኮ ቢያንስ እምነት አለው ? ቢያንስ ተስፋ ያለው ሕዝብ ጽናት አለው ። ተስፋ ለመቁረጥም ሆነ ተስፈኛ ለመሆን ምን አዲስ ነገር አለና ።
ስለ እውነት እኛ ኢትዮጵያኖች ተስፋን አልረሳነውምን ? እስራዔላውያኖች ከግብጽ ወደ ከነዓን ሲጏዙ ተስፋ የሆናቸው መጏዛቸው እኮ አይደለም ፣ ተስፋ የሆናቸው ሀገር እንዳላቸው ማወቃቸው ነው ። ስንቶቻችን ነን ሀገር እንዳለን ትዝ የሚለን ? የምናውቀው ? አንድ ቀን እንገባለን ብለን የምናስበው ? እኛ ተስፋን ረስተነዋል ፣ ምክንያቱም ተስፋ እኛን ስለረሳን ።