ግጥም - Page 8

እሣት ፣ እሣት ፣ እሣት ነው ፤ ዘመኑ የሚጋረፍ ፣ የሚለበልብ ፤ ወላፈኑ የሚቀቅል ፣ የሚጠብሥ  ፤ ሙቀቱ የሚያከሥል ፣ የሚያሣርር  ፤ ቁጭቱ ፡፡ ……………………………………….. ጉልቻ  እየተቀያየረ  ከተረሳ  ድስቱ አይቀርም  በእሳት  መጎርናቱ  ፡፡ ገብስ እንኳ  ፣ በወግ ካልሆነ አቆላሉ በእሳት ፣ አራሪው ይበዛል ከብሥሉ ፡፡ ………………………………… ለዚህ ነው እናቶች ገብሥ ሲቆሉ የአሻሮ እና የቆሎ ጉልቻን የሚያሥተካክሉ ፡፡ ለቆሎ ጥቂት አሸዋ ምጣዱ ላይ የሚበትኑ ገብሱን ከማረር ፣ ከአሻሮነት ሊያድኑ ፡፡ ……………………………………….. አገር ተገንዘብ  ወግኛውን የእሣት ጫወታ በገዛ አገርህ ሳያደርግህ ከርታታ ና አውታታ ዛሬ እጅግ ረቋልና  የእሣት ጫወታ

ለሶስት ሽህ ዘመን የተዘመረላት፤ ጀግኖቹ ልጆቿ ከጥንት የሞቱላት፤ ድርሳነ ቅዱሳን ስሟን ያወደሷት፤ የሰው ነጭ ከጥቁር የተፈጠረባት፤ እስላም ክርስትያኑ ተፋቅሮ ያለባት፤ በአድዋ ገድሏ ዓለም የቀናባት፤ የአሜሬካ ቁጣ ሁሌ እሚዘንብባት፤ የድሃ ጉልበቷን እጅግ የሚፈሩት፤

በእባብ ሰባኪነት ሔዋንን ተገዛው፣ ተበለሱ ፍሬ አዳም ተገመጠው፣ ዋንጫ ተቀብሎ አንካር አሞሌ ጨው፣ ቀልቡን አሽመድምዶ ኮርማውን ጠለፈው፣ አራጅ ለማታለል በምላስ ሲያልሰው፡፡ አንበሳና ነብር ጎሽ የሚፈራውን፣ ሻኛውን ቦጅሮ እምቡእ ሲል ሲጀነን፣ “እንክክ” ብለው

ካራማራ…….. የእናት ሃገር ጥሪን ሰምቶ የዘመተው ሁሉን ትቶ የዚያን ወታደር የዚያን ሚሊሻ የጅግና ገድሉን የማስታወሻ ካራማራ ጽፋዋለች በደም ቀለም ከትባዋለች ዳግማዊ አድዋ ብላዋለች በልቧ ጽላት ቀርጻዋለች ጠይቅ ሂድና ገድሉን የዚያን ወታደር ውሎን

እንደ በለስ ፍሬ አዳም እንደጋጠው፣ ተልሰህ ተቅመህ ስንቱን አስከዳሃው! አይ ስኳር! ተበለሱ ኃጥያት ሔዋንን ያወጣው፣ ታንተ ሊያድን ደሞ መቼ ይሆን መምጫው? አይ ስኳር! አንተ እንደምትሟሟው ሙቅ ውሀ ሲያስገቡህ፣ የላሰህን ሁሉ እንደ እምቧይ

ስሜን አላልተው ሲጠሩኝ “አባይ” ነህ አያሉኝ፣ ከሃዲ  ዋሾ  ሲሉኝ ሲሰድቡኝ ሲረግሙኝ ግንድ ተሸካሚ ማደርያ ቢስ ተንከራታች የብስ ለየብስ እያሉ ሲወቅሱኝ ለኖራችሁ ሁሉ፣ አሁንስ ምን ትሉኝ? ጭስ አልባ እሳት አለኝ እንዳትነኩኝ፣ ፍሩኝ በሉ

መስኩና ተራራው ወንዙም እንደሚያውቀው፣ በግ እየነጠለ ቀበሮ እሚበላው፣ ልግመኛና ሰነፍ ሲሆን ነው እረኛው፡፡ እረኞች ታታሪ በሆኑበት ዘመን፣ እንኳን በጋቸውን የሚጠብቁትን፣ ተሞት አትርፈዋል አሳማ ውሻውን! ሰላሳ ዓመት ወዲህ ቀኖናው ተሽሮ፣ ቀበሮው ተኩላው እረኛ

ምናልባት ዘመኑ ነው፣ አሊያም ዕድሜያችን ነው፣ ወይ ደግሞ እኛው ነን፣ በጊዜ አልባስ ተሸፍነን፣ ዛሬስ ደከመን፣ ሰለቸነ፣ በደመና በጭጋግ ተሽፈንነ፣ በማያልቅ የተስፋ ብርሃን፣ በሚለዋወጥ ውጋጋን፣ ተሞኘን፣ በቋንቋ ተታለልነ፣ በግምት ባህር ሰጠምነ !!! ************

ሔዋንና አዳምን በገነት ያሳተው፣ መለኮትን ክዶ ለሰይጣን ያደረው፣ እግዚአብሔር በቅጣት በሆዱ ያስኬደው፣ ሁለት እግር አውጥቶ ቆሞ እየሄደ ነው፡፡ ይህ ዘመን የጉድ ነው! “ዓይንን የሚያበራ ጥበብ አለኝ” ሲለው፣ የእፀ በለስ ፍሬ እንዲገምጥ ሲሰብከው፣